دیواره‌های باستانی

    نشانه گذاری‌های خشک سنگ

در انگلستان و سوئیس، ممکن است برای پیدا کردن سازه‌های سنگ خشک و بدون هر گونه عملکرد آشکار است. بزرگترین و قدیمی‌ترین آنها، مانند استون هنج، به احتمال زیاد به مراسم بت‌پرست باستان مرتبط است. با این حال، ساختارهای کوچکترسنگی ممکن است تنها به عنوان نشانه برای نشان دان مسیرهای کوه و یا مرزهای صاحبان زمین ساخته شده باشند. در بسیاری از کشورها، سنگ چین‌ها به عنوان نشانگر راه به سوی بالای کوه استفاده می‌شود. ساختمان‌های سنگی خشک (خشکه چین) همچمانچه تکنیک دیوار خشکه چین عموماً برای حصارکشی دشت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، در ساختمان‌ها نیز کاربرد دارد. بلاک هاوس‌های دارای سقف علفی مناطق کوهستانی با استفاده از روش دیوار خشکه چینی مضاعف ساخته می‌شود. هنگامیکه این ساختمان‌ها بدین روش ساخته می‌شوند وسط دیوار بمنظور مقابله با خشکی عموماً با خاک و شن پر می‌شود. در عصر آهن و شاید زودتر این تکنیک نیز در ایجاد ساختمان‌های محافظ مانند دیوار قلعه Eketorp (سوئد)، قلعه Maiden و قلعه‌های North Yorkshire, Reeth, Dunlough در جنوب غربی ایرلند و در خندق Long Scar Dyke مورد استفاده قرار گرفته است. اکثر این خشکه چین‌ها که امروزه وجود دارند متعلق به قرن ۱۴ و قبل از آن هستند که بمنظور تقسیم نمودن زمین‌ها و نگهداری حیوانات استفاده می‌شدند. نمونه بی نظیر آن را می‌شود در سرزمین Muchalls Castle یافت

    پل‌های خشکه چین:

از زمان قرون وسطی تعدادی از پل‌ها بوسیله روش خشکه چین ساخته شدند که توانایی حمل اسب‌ها و رفت و آمد مردم را داشتند. نمونه بارز آن پل دو قوسی سنگ آهکی در Alby سوئد و در جزیره Öland موجود است

    بناهای یادبود خشکه چین:

در سومالیای شمال خاوری در ۲۰ کیلومتری دشت ساحلی Aluula خرابه‌هایی از بنای یادبود بر روی سکو وجود دارد. ساختار آن توسط دیوار خشکه چین مستطیلی شکل شکل گرفته است که که ارتفاع کمی دارد. فضای بین آن با قلوه سنگ پر شده است و بصورت دستی با سنگ‌های کوچک پوشانده شده است. سنگ‌های بزرگی بصورت ایستاده نیز در گوشه عمارت قرار گرفته‌اند. نزدیک سکو مقبره‌هایی وجود دارد که برون نمای سنگی دارند. با ابعادی داری ۲۴ در ۱۷ متر این ساختار بزرگترین پلاتفرم یا سکوی بنای یادبود باستانی است که متعلق به سومالیای شمال خاوری است.

    دیواره‌های باستانی

تاریخ برخی از سازه‌های دیوار خشکه سنگ‌ها در شمال غرب اروپا را به قرن نوسنگی مربوط می‌گردد. به باور اتحادیهٔ حرفه‌ای یا کارگری قدمت برخی از پرچین‌های کرنوالی بیش از ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد برمی‌گردد، اگر چه به نظر می‌رسد شواهد تاریخی کمی برای این ادعا وجود دارد. همانند مهارت‌های قدیمی تر امروزه والرهای مجرب بسیار اندک هستند. با پیدایش فنس گذاری سیمی مدرن می‌توان دشت‌ها را با هزینه و زمان کم تری فنس گذاری کرد. به دلیل اهمیت و چشم‌انداز رو به رشد دیوارهای سنگی خشک والرها همچنان مورد تقاضا هستند. در County Mayo ایرلند زمین بناهای آن از دیوارهای خشکه چین ساخته شده است و از کود گیاهی (تورب) ساخته شده‌اند و از نظر کربنی تاریخ آن متعلق به ۳۸۰۰ سال قبل از میلاد است. بناهای عظیم آکروپولیس Mycenae و تخت جمشید نیز با این روش ساخته شده است
منابع: ویکی پدیا و talagostar . com